Hoe zou het nog zijn met 'la condition humaine', vraagt u zich af? Het antwoord krijgt u op Skepsels, het vijfde album van Het Zesde Metaal en veruit hun meest - excuses voor deze dooddoener, maar het is zo hard waar - volwassen worp tot nu toe. Nooit eerder klonken Wannes Cappelle en de zijnen zo zeker van hun stuk: zonder grote gebaren en toch raak, opgewekt en bedachtzaam, persoonlijk en maatschappijkritisch.

Zonder een radicaal andere weg in te slaan, klinkt Skepsels bovendien frisser, lustiger, vrijer, maar evengoed minutieuzer dan alles wat eraan voorafging. En dan die teksten van Wannes Cappelle! De bard had bij het schrijven duidelijk heel wat aan het hoofd, en hij heeft het (even duidelijk) nog niet verleerd om daar een wonderlijk lyrische draai aan te geven. Meer nog: Cappelle heeft zich deze keer echt overtroffen.

Al moet het gezegd dat zijn teksten intussen ook reeds voor enige verwarring hebben gezorgd. Voor de band in de studio dook, had Cappelle ze al eens doorgestuurd naar Strook, de Belgische kunstenaar die het artwork van de plaat voor zijn rekening nam. En tot zijn grote verbazing kreeg Cappelle niet veel later te horen dat hij zich niet aan al te veel kleur moest verwachten, "want ja, het is nogal een donkere plaat".

Cappelle: "Toen heb ik hem toch maar een paar dingen laten horen, want dat is helemaal niet hoe de plaat klinkt. Al kan ik moeilijk ontkennen dat Skepsels - zeker na Nie voe kinders en Calais - terug een veel persoonlijker album is geworden, en dat ik het op een bepaald moment ook echt nodig vond om een paar statements te maken en tegen wat schenen te schoppen. Dat idee heb ik uiteindelijk laten varen - ik had geen zin in slogans - maar het schemert ongetwijfeld nog in een paar nummers door."

Zoals in 'Slaven van het leven', bijvoorbeeld. Sowieso al niet de vrolijkste titel, "en mogelijk ook het donkerste nummer op de plaat", aldus Cappelle. Maar denk de tekst weg, en het is bijna alsof je in een cabriolet met de ondergaande zon in de achteruitkijkspiegel langs de Highway 1 in Californie scheurt. "Maar die dualiteit maakt het voor mij juist interessant", zegt de frontman.

Tot slot is er vanzelfsprekend nog 'De onvolledigen', het allereerste duet van Cappelle met ... SX-frontvrouw Stefanie Callebaut! "In feite was dat nummer helemaal niet als duet bedoeld, maar het leende er zich gewoon toe. De vraag was alleen: wie kon het in het West-Vlaams inzingen?" Voor Cappelle was het antwoord snel duidelijk, voor Callebaut net iets minder. "Maar van bij de eerste take had ik kippenvel", zegt de muzikant. En wie het liedje hoort, begrijpt waarom.